Flashback: Spyro the Dragon
Als gretig retrogamer keer ik soms ook terug naar oude PlayStation games. Deze games mogen niet vergeten worden. En terwijl we wachten op de zoveelste remaster of remake. Waarom niet eens de oude games beschrijven die door velen vergeten zijn, maar bij anderen een plaatsje in hun hart veroverd hebben.
Spyro the Dragon wie?
Ooit waren er 5 drakenfamilies die elk in een verschillend werelddeel leefden. Dit allemaal in peis en vrede tot Gnasty Gnorc aan de macht kwam. Gnasty had een hekel aan de drakenfamilies en hun glanzende juwelen. Door zijn gedrag werd hij verbannen naar een wereld waar geen draak zou willen komen. Namelijk de Dragon JunkYard. Gnasty daarentegen vermaakte zich daar wel en veranderde de naam in Gnasty’s World. Daar maakte hij twee toverformules: één om alle draken te kristalliseren en één om alle glanzende juwelen in Gnorc-soldaten te veranderen. Toen hij de spreuken uitsprak bevroren alle draken behalve één. Inderdaad onze paarse Spyro was zo klein dat zelfs de spreuk hem over het hoofd zag. Het is dan ook aan onze trouwe Spyro (met een beetje hulp van Sparx) om alle draken en kristallen te bevrijden.
En hoe doen we dat?
Spyro heeft verschillende mogelijkheden voor het aanvallen of verplaatsen in de werelden. Zo kan hij vuur spuwen, rollen, springen, zweven, een kopstoot geven of een hoornaanval doen. Omdat Spyro nog zo jong is kan hij niet vliegen en moet je het dus doen met zweven. Slims gezien eigenlijk, anders was de game wel heel makkelijk geweest. Ook de mogelijkheid om een blijvende burst van vuur te spuwen is niet aan de jonge Spyro gelegen. Het jonge gastje is rap buiten adem anders. Spyro kan helaas niet zwemmen en zal dus verdrinken wanneer hij in het water terechtkomt.
En waarom doen we dat?
Spyro the Dragon is een fantastische adventure game van Insomniac Games. De game speelt soepel weg met hier en daar een uitdaging om je bij het haar te trekken. Insomniac heeft altijd al kwaliteit afgeleverd. En dat is met Spyro niet anders. Op het eerste zicht lijkt het spel wat kinderachtig. En dat is het misschien ook wel een beetje, maar dat neemt niet weg dat de game dikke fun blijft. Ook het ‘puzzelen’ is aangenaam gedaan. Voor een 3D platformer in het PSone tijdperkt verdient deze game een dikke pluim! Het blijft niet enkel bij Spyro the Dragon trouwens. Zijn opvolgers zijn minstens van even goede kwaliteit. Wie weet misschien komt er wel eens een remake van uit. Met het success van Crash Bandicoot (die andere halve mascotte van Sony’s PlayStation) is Insomniac misschien wakker geworden.
Print article | This entry was posted by Shampi on September 28, 2017 at 08:30, and is filed under Blog, reviews. Follow any responses to this post through RSS 2.0. You can leave a response or trackback from your own site. |